Rozdział 11 "Słodkie oczka"

-Jak to, wiesz kto?-zapytał

-Ymm...No, ten, bo ja....-jąkałam się, nie wiedziałam czy powiedzieć mu moje przypuszczenia.-Tak, wiek kto.

-Więc kto?

-Jakieś wampiry albo wilkołaki-powiedziałam i udałam śmiech

-To miała być śmieszne? Będę musiał nauczyć Cię, być zabawnym.

-Ej, ja jestem zabawna!

-Wmawiaj sobie-szepnął

-Słyszałam!-powiedziałam i śmiejąc się odepchnęłam go od siebie

-To już, przyznajmy, że jesteś-powiedział i znów objął mnie w pasie.

-Jeśli krzyżujesz palce, to Ci je połamie.

-Jesteś taka słodka.

***

-No to do chatki.-powiedział blondyn

-Niall, możemy się przenieść gdzie indziej?-zapytałam

-W jakim senie?

-Możesz mnie "przetrzymywać" w....na przykład jakiejś chatce koło chłopaków, albo mogłabym z nimi zamieszkać?

-Co?! Ty chyba sobie.....

-Niall!

-Przepraszam. Okej, możesz z nimi chwilowo zamieszkać, a potem znajdę coś koło nich.

-Na prawde? Jesteś boski!-powiedziałam i ze szczęścia rzuciłam się na chłopaka.

***

-Puk, puk, puk!-krzyczałam uradowana, gdy już stałam pod domek chłopaków.

-Lily!-za drzwi wyszedł Lou i mnie uściskał

-Tak, byś mógł zawsze przytulać, a nie tak jak ostatnio.

-Ostatnia był z tobą Niall, a dziś nie.

-Co w związku z tym?-zapytałam

-Ymm....Nic. Wejdź do środka.

Jak powiedział tak zrobiłam.

-Zayn!-krzyknął, tak, że aż mnie uszy zabolały

-Co się drzesz?-mulat zszedł po schodach na dół-Lily, jak miło-powiedział i również mnie przytulił

-Zasadnicze pytanie: Od kiedy tu jest drugie piętro?

-Zawsze było, ale niedawno zrobiliśmy tam pokój, kiedyś był tylko strych z pająkami i nietoperzami-podkreślił to ostatnie słowo

-Bardzo śmieszne-powiedziałam

-A co to za walizki?-zapytał mulat, jedząc jabłko

-Słuchajcie, to bardzo smutna historia. Jestem małym wampirkiem i nie mam się gdzie podziać, przygarniecie mnie?-zapytałam i zrobiłam "słodkie oczka"

Chłopaki wybuchnęli śmiechem, a ja razem z nimi.

-Jaka ty słodka.

-Ile razy ja to jeszcze usłyszę?-znów zaczęłam się śmiać

-Oczywiście, że możesz u nas zamieszkać.-powiedział szczęśliwy Louis

-Dziękuję.-powiedziałam

-Wspólny przytulas!-krzyknął Zayn i w trójkę się przytuliliśmy.

-Widzę, że nieźle się bawicie, więc nie będę przeszkadzać.-spojrzenia naszej trójki skierowały się w stronę drzwi. 

Stała w nich młoda dziewczyna o brązowych oczach i  różowych oczach.

-Zaczekaj.-powiedział Zayn-Lily to jest moja siostra, Evie. Evie, to jest Lily.

-Hej, miło mi Cie poznać-powiedziałam i podałam jej rękę

-Daruj sobie-warknęła

Spojrzałam się na Zayna i Louisa, zdziwiona tą sytuacją.

-Co się tak głupio gapisz?! A wy co odwalacie, przytulacie się z tym wampirem, to nasz wróg! Powiem wszystko Scottowi!-wykrzyczała i chciała wyjść, ale wpadła na Nialla, który stał w progu.

-Może grzeczniej?-odezwał się

-O Niall, cześć-jej ton głosu momentalnie się zmienił.

-Chciałem sprawdzić czy wszytko, okej, ale najwyraźniej nie.

-Wszytko jest okej-powiedziałam.

-Muszę lecieć, do jutro, a ty następnym razem wyhamuj.-ostatnie słowa skierował do Evie i wyszedł

Evie spojrzała mi w oczy. Widziałam w nich ból i żal, były lekko zaczerwienione, tak jakby miała za chwile zacząć płakać. Bez słowa wybiegła z pomieszczenia.

-Przepraszam Cię za tą sytuacje-odezwał się Zayn

-Nie przepraszaj, to ja przepraszam, przecież to twoja siostra, a ja jestem w tej sytuacji nikim.

-Nie mów tak.

-Okej, już nie będę.

-Przysięgasz?

-Przysięgam.

-Chłopaki, pokażecie mi gdzie będę spać, bo jestem trochę zmęczona.

-Chodź.

***

Po rozpakowaniu się, położyłam się na łóżko i spojrzałam na pamiętnik, mojej rodzicieli, który leżał na biurku.

-Nie mam ochoty Cię czytać....-powiedziałam

Po ostatnim razie, to wciąż za dużo. Mój mózg, wciąż nie rozumie tego, że mój ojciec, nie jest moim ojcem. To chore. No cóż, idę spać. Jestem trochę zmęczona. 

-Aaaa!-krzyknęłam, gdy przed moimi oczami pojawił się Niall.-Znowu?

-Powinnaś się już przyzwyczaić.

-Też Ci kiedyś wparuje przez okno i zobaczymy!-krzyknęłam, a chłopak zaczął się śmiać.

-Lily, wszystko w porządku?-usłyszałam z dołu krzyk Louisa

-Tak!-odkrzyknęłam

-No, to jak wszytko w porządku, to idziemy spać.

-O czym ty mówisz?-zapytałam

Niebieskooki nic nie odpowiedział tylko położył się obok mnie i położył swoje ręce na moje biodra

-Niall, co ty odwalasz?

-Nie widzisz, śpię.

-Nie, nie śpisz, tylko trzymasz mnie za biodra!

-Nie mogę?-zapytał

-Nie, nie możesz! Wnerwia mnie już ta rozmowa.-powiedziałam i ściągnęłam jego ręce z mojego ciała

-Jeszcze mnie o to poprosisz-szepnął mi na ucho

-Chyba w twoich snach.

*********************************************************

Czytasz=Komentujesz

Chyba po raz drugi podoba mi się mój własny rozdział xd

Mam nadzieję, że wam też ;)

Wesołych Świąt!!!!

Co z tego, że u niektórych jest śnieg xdd

Więc jeszcze raz, Wesołych Świąt!

Pozdrawiam ♥