Rozdział 7 "19 lat wcześniej"

Od razu rzuciłam się na łóżko i zaczęłam czytać...

*Oczami Ellie*19 lat wcześniej*

-Podoba Ci się?-nagle przed oczami ukazał mi się piękny krajobraz.

-Jest przepięknie.

-Od samego początku czekałem aż kwiaty zakwitną żeby Cię tu zabrać.

-Bez kwiatów też byłoby pięknie, ale teraz ...-odwróciłam się z stronę Max'a- jest idealnie.

-Bo ty tu jesteś-powiedział i złożył lekki pocałunek na moich ustach.

Kocham go za tą delikatność, za to, że nie traktuje mnie jak przedmiot, za to, że jest i będzie na zawsze. Położyłam swoje ręce na jego szyi, a on swoje na moich biodrach i zaczęliśmy bujać się w rytmie muzyki. 

-Ktoś wie, że tu jesteś?

-Tylko Chloe.- na moją odpowiedz, westchnął-Skarbie, ufam jej.

-Obyś się nie myliła-szepnął, ale ja i tak to usłyszałam.

***

-Chce zrobić coś co będzie na zawsze!-powiedział

-Co masz na myśli?-zapytałam

-Patrz.-odpowiedział i pokazał mi nasze inicjały wyryte na drzewie.

-Masz rację, to będzie na zawsze-powiedziałam i uśmiechnęłam się

-Wiem, że nie będziemy mogli się połączyć, ale ja Cię kocham i nie potrzebuję się z tobą kochać, żeby wiedzieć,  że jesteś dla mnie najważniejsza, bo jesteś.

-Ty dla mnie też. Kocham Cię.

-Ja ciebie też-nasze usta znów złączyły się w pocałunek, ale tym razem bardziej namiętny.

*Oczami Lily*Teraźniejszość*

-Magiczne miejsce.....Inicjały na drzewie....

-Hmm...Nie znam takiego miejsca, a ty znów mówisz sama do siebie to dziwne.-nagle Niall zjawił się obok mnie.

-Może lubię ze sobą rozmawiać? Nie przeszkadzaj mi myślę!

-Przepraszam bardzo. Już wychodzę.-odezwał się i chciał wyjść, ale go zatrzymałam

-Czy ktoś Cię wygania?-zapytałam i pokazałam szereg białych zębów.

Chłopak usiadł ponownie obok mnie. Siedzieliśmy w ciszy przez dłuższą chwilę. Na początku patrzeliśmy sobie w oczy, a potem odwróciłam wzrok, ale wciąż czułam jego spojrzenie.

-Nie patrz się na mnie....-odezwałam się

-Przecież tak pięknie się rumienisz

-Co?! Nieprawda!-odwróciłam się w jego stronę i znów spojrzałam w oczy.

Były takie piękne, jak ocen, w którym mogłabym utonąć. Nie panowałam nad tym, nasze twarze były coraz bliżej siebie. Niall już zamykał oczy do pocałunku

-Wyjdź-opanowałam się 

-Ale?-zapytał zdziwiony i oddalił swoja twarz od mojej

-Nie ma żadnych "ale"! Wyjdź!-Jak powiedziałam, tak zrobił.

Nie mam już sił. Nie chcę myśleć o tym co przed chwilą się wydarzyło. Wzięłam głęboki wdech, a potem wydech i położyłam się spać.

***********************************************************

Czytasz=Komentujesz

Mam nadzieję, że rozdział się spodobał ;*

Pozdrawiam ♥