Rozdział 2 "Sparaliżowana"

*Oczami Lily* 

-Nareszcie, ciociu, gdzieś ty była?! Powiesz mi to w końcu.-rzuciłam się na szyje cioci i błagałam żeby mi ją wyznała

-Posłuchaj jest ważniejsza sprawa. 

-Okej, ale najpierw ty

-Dobrze. twoich rodziców zabili......ludzie. A teraz posłuchaj, dziecko......

-Wilkołaki!-za swoich pleców usłyszałam przeraźliwy krzyk Mi

-Nie.....-powiedziała cicho Chloe

***

-Na pozycje obronne.

-Co się dzieje?-zapytałam przerażona

-Będzie dobrze.-powiedziała ciocia i przytuliła mnie do siebie.-Mia, zabierz Lily do domu.

-Dobrze.

***

-Mia, co się dzieje?-byłam przerażona całą tą sytuacją

-Nic nie wiesz? Chloe miała Ci powiedzieć. 

-Nie zdążyła-powiedziałam, gdy usłyszałyśmy dźwięk tłukącego się szkła

-Mia... boję się

-Spokojnie.

Nagle do pokoju wpadł jakiś chłopak, wilkołak. 

-Odejdź!-krzyknęła Mia pokazując kły

-Zejdź mi z drogi! Nie po ciebie ty przyszedłem.-powiedział i zaczął się na mnie gapić

Nagle Mia się na niego rzuciła. Chciałam jej pomóc, ale nie mogłam się ruszyć. Czułam się jakbym była sparaliżowana. 

-Mia!-krzyknęłam gdy moja przyjaciółka upadła na ziemie.

Wstałam z łóżka i chciałam do niej podejść, ale ten typ złapał mnie i wyskoczył przez okno. W ostatnim momencie zdążyłam chwycić pamiętnik mojej mamy. 

-Pomocy!-krzyczałam na cały głos

-Tam jest!-skierowałam swój wzrok na okna przez, które wyskoczyliśmy, stał tam Harry z Liamem. Wiedziałam, że ten dupek nawet mnie nie uratuję. Zaczęłam walić pięściami w plecy chłopaka, ale na marne. Już po mnie. Boję się jak cholera. O co tu chodzi? Czemu ja? 

-Puść mnie!-znów zaczęłam krzyczeć.

-Nie ma takiej opcji-powiedział

Próbowałam się wyrwać z uścisku, ale był na silna, a ja za słaba. Zauważyłam za nami wampiry. Pomyślałam, że kamień z serca uratują mnie, ale nagli zaczęli się zatrzymywać, a jedyne co ja widziałam to szary mur. Jestem po stronie wilkołaków. Zaczęłam się rozglądać na każdą stronę. Z lewej, z prawej i za nami biegły wilkołaki. Boję się. To nie możliwe. Chcę stanąć już na własnych nogach. 

***

Dziwne uczucie. Stoję na środku, wokół mnie same wilkołaki. Wpatrywali się we mnie jak obrazek. Co oni chcą robić? Może chcą mnie zjeść? Oby nie. 

-No proszę, proszę. Udało się. -nagle z drewnianej chatki wyszedł starszy mężczyzna.-Podejdź bliżej.-skierował się do mnie.

Jak kazał tak zrobiłam.

-Jak ja dawno nie widziałem wampira. Wspaniałe uczucie. Niall, twój prezent już jest!

Po chwili przy staruszku pojawił się młody, blondyn o niebieskich oczach. 

-Co to?-zapytał

-Chyba kto-poprawiłam go

-Nasza zdobycz.-odezwał się jakiś głos za mną.

-Mogę wiedzieć co tu się dzieje?-zapytałam ściskając w rękach pamiętnik mojej mamy

-Zabierz jej to.-powiedział ten starszy, a jakiś inny chciał mi odebrać pamiętnik

-Weź się odwal. Nie oddam wam go.-zaczęłam się z nim szarpać. Niestety on wygrał i podał go temu starszemu-No super. Wciąż nie wiem co tu się dzieje?

-Dowiesz się w swoim czasie-powiedział, a większość "zebranych" się oddaliła

*********************************************************************

Czytasz=Komentujesz

Dziękuję za komy pod ostatnim rozdziałem ;*

Mam nadzieję, że ten się podobał.

Pozdrawiam♥